سبزه نارنج یکی از سنت‌های دیرینه‌ی ایرانیان در جشن نوروز است که به عنوان نمادی از طراوت، سرسبزی و زندگی نو شناخته می‌شود. کاشت سبزه در آستانه‌ی سال نو، بخشی از رسوم باستانی ایران است که نشان‌دهنده‌ی آغاز بهار، رویش دوباره‌ی طبیعت و بازگشت زندگی پس از زمستان سرد و سخت است. در میان انواع مختلف سبزه‌هایی که برای نوروز کاشته می‌شوند، سبزه نارنج جایگاه ویژه‌ای دارد.نارنج، درختی همیشه‌سبز و پر از رایحه‌ی خوش است که در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری ایران رشد می‌کند. دانه‌های نارنج به عنوان بذر برای کاشت سبزه استفاده می‌شوند. کاشت این دانه‌ها فرآیندی ساده اما زمان‌بر است. برای آغاز، دانه‌های نارنج را در آب خیسانده و به مدت چند روز نگه می‌دارند تا جوانه بزنند. سپس دانه‌های جوانه‌زده در خاک یا ظرفی مناسب کاشته می‌شوند و با آب‌دهی منظم و مراقبت کافی، به تدریج سبز می‌شوند.سبزه نارنج، علاوه بر زیبایی ظاهری‌اش، به دلیل بوی خوشی که از آن ساطع می‌شود، فضای خانه را معطر و دل‌انگیز می‌کند. این سبزه‌ها نمادی از زایش و باروری در طبیعت به حساب می‌آیند و نقش مهمی در آراستن سفره هفت‌سین ایفا می‌کنند. هفت‌سین، به عنوان یک نماد سنتی، اجزای مختلفی دارد که هر کدام بیانگر یک ارزش یا مفهوم فرهنگی است و سبزه، به ویژه سبزه نارنج، نمادی از زنده بودن و رشد است.کاشت سبزه نارنج نه تنها در بین ایرانیان بلکه در سایر کشورهای فارسی‌زبان همچون افغانستان و تاجیکستان نیز رایج است و به عنوان بخشی از هویت مشترک این مردمان شناخته می‌شود. همچنین این رسم از منظر زیست‌محیطی نیز ارزشمند است، چرا که درخت نارنج نه تنها به عنوان یک عنصر زیبا در فضاهای باز کاشته می‌شود، بلکه در حفظ و احیای اکوسیستم‌های طبیعی نیز نقش مهمی دارد.در مجموع، سبزه نارنج به عنوان نمادی از حیات، سرسبزی و شکوفایی، در فرهنگ ایرانی جایگاهی والا دارد و کاشت آن به عنوان بخشی از آیین‌های نوروزی، پیوند عمیق انسان با طبیعت را به نمایش می‌گذارد. این سنت باستانی نشان‌دهنده امید به زندگی، رویش دوباره و آینده‌ای پر از طراوت است که با آغاز بهار و سال نو همراه می‌شود.